تا می‌توانید از تجربه‌های خودتان درس بگیرید؛ اما فراموش نکنید که اگر فقط به تجربه‌های شخصی تکیه کنید و از اشتباه‌ها و موفقیت‌های دیگران درس نگیرید، نسخه‌ای قطعی برای بدبختی و دستاوردهای دست‌دوم پیچیده‌اید! این روزهـا یک‌جـور «همه‌گیری خـودانضباطی» بـه راه افتاده. کتاب‌هـای خـودیاری یکی‌درمیان از خـود‌انگیزشی و قدرت خویشتن‌داری حرف می‌زنند؛ عنوان‌هـایی مثل «قـلـه‌ی خـودت را فتح کن» یا «انضباط: هنر کنترل خـویشتن» مـدام در فـهـرست پرفروش‌هـا ظاهر مـی‌شوند. امـا مـراقب باشید! نگذارید این شبه‌دین نوظهور شما را ببلعد. انگیزه باید از بیرون بجوشد، نه از درون؛ آن‌طـور کـه نویسندگان این کتاب‌هـا می‌خواهند به خوردتان بدهند. تقصیر شما نیست کـه حال‌وحوصله‌ی هیچ کاری ندارید؛ تقصیر دنیاست. اگـر قـرار نیست دنیا دلیلی بـرای بلندشدن از تختخواب و مواجهه با این‌همه کـار مـلال‌آور در زندگی سـر راه‌تـان بگـذارد، بـاید چه‌کـار کنید؟ آفـریـن! باید تـوی تخت‌تان بمانید! خودانگیزشی درست به‌اندازه‌ی پلاستیک و آفت‌کش‌ها غیرطبیعی است. ـ از متن کتاب ـ ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ رولف دوبلی در این کتاب، از 52 اشتباه بزرگِ زندگی پرده برمی‌دارد و نشان می‌دهـد کلید خوب‌زندگی‌کردن بسیار ساده‌تـر از آن است که فکر می‌کنیم. کافی است بدانیم چه تله‌هایی در مسیرمان قرار دارند… و از آن‌ها دوری کنیم. ما همیشه نقش عوامل موفقیت را دست‌بالا می‌گیریم؛ امـا از آن‌سو، بـه نقش عـوامل شکست توجهی نمی‌کنیم. چـرا؟ چـون رسانه‌هـا فقط از شرکت‌ها و پروژه‌ها و آدم‌ها می‌گویند. آدم‌هـای شکست‌خـورده معمولاً خـودسرگذشت‌نامه نمی‌نویسند. اگر هم بنویسند، خواننده‌ای پیدا نمی‌شود که حاضر باشد به قصه‌شان گوش کند.